Jadwiga Król Polski (1374-1399)
Pochodziła z rodziny królewskiej z rodu Piastów i węgierskich Andegawenów. Po śmierci swego ojca króla Ludwika (1382) i starszej siostry Katarzyny musiała wcześniej opuścić dom rodzinny jako dziesięcioletnie dziecko, by przyjąć koronę polską.
Koronowana 16 października 1384r. w katedrze na Wawelu.
Otrzymała staranne wychowanie w wierze i wykształcenie.
Z woli rodziców miała być żoną Wilhelma Habsburga i księżną austriacką, natomiast jej wyjazd do Polski i głęboka wiara chrześcijańska sprawiły, że ponad swoim osobistym szczęściem stawiała wolę Chrystusa. Uznała że rozszerzenie Królestwa Bożego jest celem najwyższym i dlatego zgodziła się poślubić od siebie o wiele starszego księcia litewskiego Jagiełłę - ślub 18 lutego 1386r.
Jagiełło wcześniej przyjął chrzest i otworzył pogańskiej dotąd Litwie podwoje Ewangelii.
W lipcu 1399r. urodziła córeczkę Bonifację (bonum facere - czynić dobro). Po kilku dniach dziecko zmarło, a wkrótce po niej, 17 lipca 1399r. pożegnała ten świat matka - Królowa Jadwiga.
Jako król Polski
Dbała o swoich poddanych jak prawdziwa matka. Zależało jej na tym, by poddani nie cierpieli biedy, a zwłaszcza duchowej.
Wiarę traktowała jako bogactwo najcenniejsze i troszczyła się o jej rozkrzewianie i rozwijanie.
Doceniała wiedzę teologiczną, która czyni wiarę światłą i świadomą.
Z zagranicy sprowadziła na swój dwór uczonych kapłanów - profesorów. Utrzymywała osoby studiujące, a w testamencie przeznaczyła wszystkie swe klejnoty na odnowienie Akademii Krakowskiej i erygowanie Wydziału Teologicznego. Przyczyniła się też do przekształenia Akademii w Uniwersytet.
Królowa osobiście angażowała się w chrystianizację Polski, Litwy i Rusi. Jej dziełem było też sprowadzenie do Polski zakonu karmelitów i benedyktynów słowiańskich. Przyczyniła się też do rozwoju języka polskiego.
Była też apostołem pokoju w swoim otoczeniu i na scenie politycznej; między innymi prowadziła pertraktacje z wielkim mistrzem Zakonu Krzyżackiego i ustrzegła Polskę przed wojną z tym zakonem.
Słynęła z wielkiego miłosierdzia i wrażliwości na ludzkie cierpinie. Wypowiedziane przez nią znamienne słowa:
"Któż im łzy powróci" świadczą o jej subtelnym współczuciu wobec chłopów pozbawionych dobytku.
Współcześni podziwali i szanowali królową za jej gorliwość, łagodność, pokorę, cierpliwość pośród trudnych doświadczeń. Podziwiali także jej urodę i szlachetność obyczajów.
Kult
Królowa, pochowana w Katedrze na Wawelu, jest otaczana nieprzerwaną pamięcią i czcią. Lud od poczatku uważał ją za świętą. O jej cudach pisali historycy. Wcześnie rozpoczęte starania o kanonizację Jadwigi doznały w ciągu wieków licznych trudności. W naszych czasach podjął je metropolita krakowski, książę Adam Stefan Sapieha, a po nim Kardynał Karol Wojtyła, który już jako papież, w dniu 8 czerwca 1979 roku, odprawił w katedrze wawelskiej po raz pierwszy Mszę świętą według formularza ku czci Bł. Jadwigi Królowej. Dnia 10 czerwca 1987 roku Jan Paweł II dokonał na tym samym miejscu uroczystego podniesienia relikwii Królowej do ołtarza z Czarnym Krucyfiksem. 8 czerwca 1997 roku została kanonizowana przez Ojca Świętego Jana Pawła II w Krakowie.
Św. Jadwiga Królowa jest patronką Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, erygowanej 8 grudnia 1981 roku przez Jana Pawła II na fundamencie powołwanego przez nią Wydziału Teologicznego. Jest patronką młodzieży studiującej, matek w połogu, patronką ruchów religijnych i liturgicznej posługi dziewcząt, a ostatnio została ogłoszona patronką polityków. Jej imię przyjmują szkoły, drużyny harcerskie, a od czasu beatyfikacji - kościoły i parafie. W 1990 roku w Krakowie powstało Zgromadzenie Sióstr Św. Jadwigi Królowej Służebnic Chrystusa Obecnego, które w duchu charyzmatu swojej Patronki podejmuje troskę o doprowadzenie ludzi do świadomego spotkania z obecnym Bogiem przez przygotowywanie dorosłych do chrztu i ich duchową formację.
W 1996 roku powstało także stowarzyszenie wiernych pod nazwą "Sodalicja Świętej Jadwigi Królowej". Jej członkowie pragną każdy dzień ofiarować w intencjach, które ożywiały życie Świętej Królowej .
Święta Jadwiga stanowi dla współczesnych pociągający wzór świeckiej świętej, kobiety o rozległych horyzontach, nacechowanej bogactwem natury i łaski.
